Προεπισκόπηση

Τετάρτη 27 Ιουνίου 2012

Βίος Αγίου Παύλου του νέου Οσιομάρτυρα από τα Ιωάννινα

Ο Άγιος Παύλος ο νέος Οσιομάρτυρας από τα Ιωάννινα τιμάται στις 12 Ιουνίου.

Ο οσιομάρτυς Παύλος καταγόταν απ’ τα Ιωάννινα και γεννήθηκε στα τέλη του 18ου αιώνος. Από μικρός έμεινε ορφανός από πατέρα. Η μητέρα του τον ανέθρεψε σύμφωνα με το
θέλημα του Θεού. Μόλις μεγάλωσε τον παρέδωσε στο δάσκαλο Κωνσταντίνο Καμινάρη που δίδασκε στο Ελληνικό σχολείο του Μπαλάνου, για να μάθει τα θεία και ιερά γράμματα.

Ο νεαρός Πέτρος έτσι ονομάσθηκε στο άγιο βάπτισμα ήταν ζηλωτής στα θεία, ταπεινός και πολύ φιλακόλουθος.

Η μητέρα του φοβούμενη μήπως γίνει μοναχός τον ακολουθούσε όπου και αν πήγαινε.

Τότε επισκέφθηκαν τα Ιωάννινα για υποθέσεις τους ο Ηγούμενος και μετέπειτα Ιερομάρτυς Βενέδικτος της Ιεράς Μονής Κωνσταμονίτου του Αγίου Όρους με έναν ακόμη μοναχό.
Ο σεμνός Πέτρος γνωρίστηκε μέσω της κυρά-Βασιλικής (που ήταν ευνοουμένη του Αλή πασά και έκαμε πολλά θεάρεστα έργα για τους φυλακισμένους και, δυστυχισμένους
Χριστιανούς), η οποία τον ενημέρωνε για τις ακολουθίες που έκαμαν οι δύο Μοναχοί. Ο Πέτρος απεκάλυψε τον πόθο του για τη μοναχική πολιτεία. Όταν τελείωσαν τις εργασίες
τους, ο Πέτρος τους ακολούθησε και μετά από την καθορισμένη δοκιμασία έγινε Μοναχός στις 29 Ιουνίου και ονομάστηκε Παύλος. Από τότε αύξησε τους ασκητικούς του αγώνες
και έγινε ονομαστός για την ενάρετη ζωή του. Ο Θεός τον προίκισε με θεία χαρίσματα και τον αξίωσε να έχει μαρτυρικό τέλος.



Στη Θεσσαλονίκη Τούρκος ηγεμόνας ήταν ο Αμπτούλ Ραμπούτ πασάς, ο οποίος με κάθε τρόπο προσπαθούσε να πάρει τους θησαυρούς των Μοναστηριών του Αγίου Όρους.
Γι’ αυτό έστελνε συχνά ανθρώπους του στα μετόχια των Μοναστηριών που ήταν στη Χαλκιδική για ν’ αρπάζουν ότι εύρισκαν.

Σε μια απ’ τις επιθέσεις των Τούρκων στην περιοχή Μονοξυλίτης του Αγίου Όρους βρισκόταν εκεί και ο μακάριος Παύλος. Οι Τούρκοι αφού συνέλαβαν τους Μοναχούς, τους
οδήγησαν στη Θεσσαλονίκη. Μεταξύ αυτών βρισκόταν και ο μακάριος Παύλος. Βλέποντας τον νέο (ήταν 30 χρονών) με πρόσωπο λαμπρό και χαρούμενο ο πασάς προσπάθησε
με διάφορα μέσα να τον πείσει να αποκαλύψει που βρισκόταν οι ανύπαρκτοι θησαυροί, που οι Τούρκοι υποψιάζονταν ότι είχαν στον Μονοξυλίτη. Ο Άγιος με μεγάλη παρρησία
απέρριψε τις δελεαστικές προτάσεις του πασά. Θύμωσε τότε ο πασάς και διέταξε να τον μαστιγώσουν δυνατά και απάνθρωπα, ώστε το σώμα του έγινε όλο μια πληγή. Παρ’
όλους τους φοβερούς πόνους δεν σταμάτησε το άγιο στόμα του να λέγει την ευχή, το «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με», και να δοξολογεί το Πανάγιο Όνομα του Κυρίου μας μέχρι
και την τελευταία του πνοή. Παρέδωσε την αγία του ψυχή στα χέρια του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, που τόσο επόθησε, και καταξιώθηκε του στεφάνου του Μαρτυρίου απ’ τον
αγωνοθέτη Χριστό στις 12 Ιουνίου του 1821.

Πηγή από: http://xristianos.gr/