Προεπισκόπηση

Δευτέρα 15 Οκτωβρίου 2012

Βίος Αγίου Λουκιανού του Ιερομάρτυρα

Ὁ Ἅγιος Λουκιανός ὁ Ἱερομάρτυρας Πρεσβύτερος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἀντιοχείας εορτάζει στις 15 Οκτωβρίου.

Γεννήθηκε στά Σαμόσατα τῆς Συρίας ἀπό γονεῖς εὐσεβεῖς, καί μέ ἀνάλογο τρόπο ἀνατράφηκε.
Μετά τόν θάνατο τῶν γονέων του, διαμοίρασε στούς φτωχούς τήν πατρική του περιουσία καί ἀφοσιώθηκε στήν μελέτη τῶν θείων Γραφῶν, διότι στήν σκέψη τοῦ ἐπικρατοῦσαν τά
λόγια του Ἄπ. Παύλου: «Πάσα γραφή θεόπνευστος καί ὠφέλιμος πρός διδασκαλίαν, πρός ἔλεγχον, πρός ἐπανόρθωσιν, πρός παιδείαν τήν ἐν δικαιοσύνη». Δηλαδή, ὅλη ἡ Γραφή ἔχει
ἐμπνευσθεῖ ἀπό τόν Θεό. Γι’ αὐτό εἶναι ὠφέλιμη γιά νά διδάσκει τήν ἀλήθεια, νά ἐλέγχει τίς πλάνες, νά διορθώνει αὐτούς ποῦ ἁμαρτάνουν καί νά παιδαγωγεῖ στήν ἀρετή.

Κατόρθωσε, λοιπόν, καί ὁ Λουκιανός νά γίνει βαθύς γνώστης τῆς Ἁγίας Γραφῆς καί χειροτονήθηκε πρεσβύτερος στήν Ἀντιόχεια. Ἐκεῖ δίδασκε μέ θάρρος καί ἀκρίβεια τό θεῖο
λόγο, ἐνθαρρύνοντας τούς χριστιανούς στό μαρτύριο. Στήν Ἀντιόχεια, μάλιστα, ἵδρυσε σχολή, ὅπου φοίτησαν ἀρκετοί μαθητές, καταρτιζόμενοι στά χριστιανικά δόγματα καί στήν
ἄσκηση τῆς ἀρετῆς.
Ὅταν ὁ Λουκιανός ἔμαθε ὅτι στή Νικομήδεια ὁ Διοκλητιανός καταδίωκε καί θανάτωνε τούς χριστιανούς, ἄφησε τήν Ἀντιόχεια καί πῆγε στή Νικομήδεια γιά νά στηρίξει καί νά ἐνισχύσει
τούς Χριστιανούς στό μαρτύριο.
Συνελήφθη, ὅμως, ἀπό τόν Διοκλητιανό καί κλείστηκε στήν φυλακή, ὅπου καί πέθανε ἀπό πείνα.




Ἀπολυτίκιον Ἦχος γ’. Θείας πίστεως.
Θείω Πνεύματι, λελαμπρυσμένος, γνῶσιν ἔνθεον, ἐταμιεύσω, καὶ τῆς πίστεως τὸν λόγον ἐτράνωσας, ὅθεν Μαρτύρων ἀλείπτης γενόμενος, Λουκιανὲ ἐν ἀθλήσει ἠρίστευσας.
Μάρτυς ἔνδοξε, Χριστὸν τὸν Θεὸν ἱκέτευε, δωρήσασθαι ἠμὶν τὸ μέγα ἔλεος.

Κοντάκιον Ἦχος β’. Τὴν ἐv πρεσβείαις.
Τὸv ἐν ἀσκήσει τὸ πρότεροv λαμπρυνθέντα, καὶ ἐν ἀθλήσει τὸ δεύτερον φαιδρυvθέντα, πάντες ὡς φωστῆρά σε φαιδρότατον, Λουκιανὲ τοῖς ὕμvοις, ἐνδόξως σε γεραίρομεν.
Πρεσβεύων μὴ παύσῃ ὑπὲρ πάντων ἠμῶv.

Κοντάκιον. Ἦχος δ’. Ὁ ὑψωθεὶς ἐν τῷ Σταυρῷ.
Ὡς ἐρμηνεὺς τῶν ζωηφόρων ῥημάτων, καὶ ἱερεὺς τῶν τοῦ Θεοῦ μυστηρίων, Λουκιανὲ θεόληπτε ἐνήθλησας στερρῶς· ὅθεν τὸ ἐσώτερον, καταπέτασμα Μάρτυς, χαίρων
διελήλυθας, καὶ Χριστοῦ τῷ προσώπῳ, ἐνεφανίσθης πάντοτε ἡμῖν, τοῖς σὲ τιμῶσιν, αὐτὸν ἱλεούμενος.

Μεγαλυνάριον.
Ἄρτῳ διαθρέψας πνευματικῷ, πιστῶν τὰς καρδίας, ὡς τοῦ λόγου διανομεύς, λιμῷ καταισχύνεις, τὸν λιχνοβόρον ὄφιν, Λουκιανὲ ἀθλήσας, καθάπερ ἄσαρκος.

Στίχος
Ἄρτου στερήσει Λουκιανὸς ἀντέχει,
Τοῦ ζῶντος ἄρτου μὴ στερηθῆναι θέλων.
Λιμῷ Λουκιανὸς δεκάτῃ θάνεν ἠδέ τε Πέμπτῃ.


Πηγή από: http://xristianos.gr/